Synteza

Na wzrost gospodarczy w strefie euro według przewidywań niekorzystnie wpływać będzie utrzymująca się wysoka niepewność dotycząca sytuacji geopolitycznej oraz polityki gospodarczej i handlowej, co spowolni oczekiwane ożywienie. Jest to następstwem nieco słabszego, niż przewidywano, wzrostu gospodarczego pod koniec 2024. Niepewność związana z polityką zarówno wewnętrzną, jak i handlową jest wysoka. Choć w projekcjach bazowych uwzględniono jedynie wpływ nowych ceł w handlu między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, to zakłada się, że na eksporcie i inwestycjach w strefie euro odbiją się negatywne skutki niepewności dotyczącej możliwych dalszych zmian w światowej polityce handlowej, zwłaszcza wobec Unii Europejskiej. Ocenia się, że w połączeniu z utrzymującymi się wyzwaniami w zakresie konkurencyjności doprowadzi to do dalszego spadku udziału strefy euro w rynkach eksportowych. Mimo tych niekorzystnych czynników nadal panują warunki umożliwiające ponowne zwiększenie się dynamiki PKB w strefie euro w horyzoncie projekcji. Oczekuje się, że ożywieniu będą sprzyjać rosnące płace realne i wzrost zatrudnienia – przy silnym, choć spowalniającym, rynku pracy – a jednym z kluczowych czynników pobudzających wzrost pozostanie spożycie. Popyt wewnętrzny powinno także wspierać łagodzenie warunków finansowania, odzwierciedlone w oczekiwaniach rynku dotyczących przyszłej ścieżki stóp procentowych. Rynek pracy ma pozostać odporny – według oczekiwań stopa bezrobocia wyniesie średnio 6,3% w 2025, po czym obniży się do 6,2% w 2027. Przewiduje się, że produktywność w horyzoncie projekcji będzie rosnąć w miarę wygasania niektórych czynników cyklicznych, które w ostatnim okresie osłabiały jej dynamikę. Utrzymują się jednak problemy strukturalne. W sumie średnioroczna dynamika realnego PKB według oczekiwań wyniesie 0,9% w 2025, a następnie wzrośnie do 1,2% w 2026 i 1,3% w 2027. W porównaniu z projekcjami makroekonomicznymi ekspertów Eurosystemu z grudnia 2024 perspektywy wzrostu PKB na 2025 i 2026 zrewidowano w dół o 0,2 pkt proc., ale na 2027 pozostawiono bez zmian. Słabsze perspektywy wynikają głównie z rewizji w dół eksportu i – w mniejszym stopniu – obniżenia projekcji inwestycji. Te rewizje są odzwierciedleniem silniejszego, niż uprzednio zakładano, wpływu niepewności, a także oczekiwań, że wyzwania związane z konkurencyjnością prawdopodobnie utrzymają się dłużej, niż wcześniej przewidywano^[1].

Inflacja HICP ogółem w ostatnich miesiącach wzrosła, ale według projekcji nieznacznie osłabi się w 2025, po czym spadnie i od pierwszego kwartału 2026 będzie oscylować wokół celu inflacyjnego EBC wynoszącego 2,0%. Oczekuje się, że na początku horyzontu projekcji dodatni efekt bazy w składowej „energia” i wyższa inflacja cen żywności zasadniczo zneutralizują spadkowe oddziaływanie obniżenia się inflacji HICP z wyłączeniem cen energii i żywności (HICPX). Wzrost cen surowców energetycznych, który nastąpił na przełomie roku, znajdzie odzwierciedlenie w rocznej dynamice cen energii w 2025. Choć zakłada się, że ceny ropy i gazu będą spadać zgodnie z przebiegiem cen terminowych, to w całym horyzoncie projekcji stopy inflacji cen energii prawdopodobnie będą nadal dodatnie, ale niższe od średniej historycznej. Według przewidywań do wzrostu inflacji cen energii w 2027 przyczyni się wprowadzenie nowych środków na rzecz łagodzenia zmiany klimatu. Inflacja cen żywności według projekcji będzie rosnąć do połowy 2025, głównie pod wpływem niedawnych znacznych wzrostów cen surowców żywnościowych, po czym obniży się do średnio 2,2% w 2027. Oczekuje się, że inflacja HICPX zacznie spadać na początku 2025, w miarę zanikania wpływu opóźnionych zmian cen, ustępowania presji płacowej i dalszego przekładania się na ceny konsumpcyjne oddziaływania wcześniejszego zacieśnienia polityki pieniężnej. Do tego obniżenia się inflacji HICPX według przewidywań przyczyni się głównie spadek inflacji cen usług, która dotąd była stosunkowo uporczywa. W sumie inflacja HICPX ma obniżyć się z 2,2% w 2025 do 1,9% w 2027. Dynamika płac powinna dalej spadać z obecnego, nadal podwyższonego poziomu w miarę ustępowania presji związanej z kompensacją inflacji. Oczekuje się, że to – w połączeniu z przewidywaną poprawą dynamiki produktywności – doprowadzi do znacznie wolniejszego wzrostu jednostkowych kosztów pracy. W rezultacie wewnętrzna presja cenowa powinna nadal się zmniejszać, a marże zysku rosnąć w horyzoncie projekcji. Oczekuje się, że zewnętrzna presja cenowa, odzwierciedlona w cenach importu, pozostanie umiarkowana, przy założeniu, że unijna polityka dotycząca ceł handlowych się nie zmieni. W porównaniu z projekcjami z grudnia 2024 perspektywy inflacji HICP ogółem na 2025 zrewidowano w górę o 0,2 pkt proc., ze względu na zakładane wyższe ceny surowców energetycznych i deprecjację euro, natomiast na 2027 – zrewidowano nieznacznie w dół z powodu nieco słabszych perspektyw dla składowej „energia” na koniec horyzontu projekcji.

Komunikaty dotyczące polityki handlowej i fiskalnej ogłoszone po sfinalizowaniu tych projekcji zwiększyły niepewność co do perspektyw wzrostu gospodarczego i inflacji w strefie euro.